بهترین غذاهای سنتی هر کشور

در اینجا به معرفی بهترین غذاهای سنتی هر کشور می پردازیم:

کاره

کاری به سبک ژاپنی معروف به کاره یکی از محبوب ترین غذاهای این کشور است. محبوبیت آن در ژاپن در دوره میجی (۱۸۶۸-۱۹۱۲) آغاز شد، زمانی که انگلیسی ها آن را به کشور معرفی کردند. در سالهای اولیه کار، کاره با برنج یک غذای لذیذ و گران قیمت بود که فقط برای افراد ثروتمند تهیه می شد.

در مقایسه با کاری هندی، کاره  تندی کمتر ، شیرین‌تر، تیره‌تر و معمولاً غلیظ‌تر است که به لطف افزودن آرد است. سه نسخه اصلی از karē در ژاپن وجود دارد – karē raisu کاری روی برنج، karē udon  کاری روی رشته فرنگی  و karē -pan شیرینی پر شده با کاره.

محبوب ترین نوع، همانطور که انتظار می رود، karē raisu  است که معمولا با ترشی فوکوجینزوکه یا پیازچه ژاپنی در کنار آن

سرو می شود. امروزه کاره در ژاپن آنقدر محبوب است که می توان آن را یک غذای ملی واقعی نامید.

پیکانها

پیکانا یک برش تازه از گوشت گاو است که در برزیل بسیار محبوب و بسیار ارزشمند است. در ایالات متحده به آن sirloin cap و در بریتانیا به آن rump cap می گویند. پیکانا در قسمت پشتی حیوان، بالای باسن، جایی که روی قسمت چاقی آن قرار دارد.

بیشتر برای چوراسکو استفاده می شود – ابتدا گوشت را گریل می کنند، سپس برش میدهند. این برش چربی بسیار کمی در گوشت نگه می دارد، بنابراین باید کاملا پخته شود تا سفت نشود. در برزیل، هر چوراسکو پیکانا دارد و همه بهترین چوراسکاریاها پیکانا را در منوی خود دارند.

نام پیکانها از کلمه پیکانا گرفته شده است که به قطب دامدارانی که برای گله داری گاو در پرتغال و اسپانیا استفاده می شود، اشاره دارد. این تکنیک به برزیل منتقل شد و در آنجا از کلمه پیکانها برای اشاره به بخشی از گاو استفاده می‌شد که توسط دام‌داران با میله‌اش کوبیده می‌شد.

Amêijoas à Bulhão Pato

این غذای ساده پرتغالی که به افتخار شاعر قرن نوزدهمی، Raimundo António de Bulhão Pato نامگذاری شده است، صدف و سس خوش طعمی را که بر پایه روغن زیتون، سیر، آب لیمو، شراب سفید و گشنیز تازه ساخته شده است، ترکیب می کند. صدف Bulhão Pato معمولاً به عنوان پیش غذا میل می شود و معمولاً با نان در کنار آن سرو می شود.

تانگبائو

نام tangbao یا tangbaozi به گروه وسیعی از کوفته‌های چینی بخارپز شده پر از سوپ اشاره دارد. بسته به منشأ، کوفته ها را می توان با خمیر مایه خمیر شده یا خمیر پیراشکی ساده درست کرد که معمولاً دور یک مایه ژلاتینی پیچیده می شود، روی آن را می پیچند و مهر می کنند و سپس بخارپز می کنند.

در حالی که آنها بخار پز می کنند، ( آنها معمولاً با گوشت چرخ کرده خوک یا خرچنگ پر میشوند) به یک سوپ خوش طعم تبدیل می شود که کاملا در داخل نان محفوظ می ماند. به دلیل ماهیت این خوراکی چینی، همیشه بلافاصله بعد از دم کشیدن سرو می شوند، بنابراین سوپ مایع و داغ می ماند.

تانگ‌بائو به‌دلیل محتوایی که پر شده اند بسیار زیاد، باید با احتیاط مصرف شوند و معمولاً از یک روش منحصر به فرد خوردن استفاده می‌کنند. چپستیک ها برای نگه داشتن نان در بالا استفاده می شود و کمی از کناره آن برداشته می شود و اجازه می دهد سوپ در قاشق پهنی که زیر آن قرار دارد بریزد.

سوپ و پیراشکی معمولاً به صورت جایگزین خورده می‌شوند، اما می‌توان آن‌ها را در یک زمان میل کرد. یکی از رایج‌ترین انواع این غذا شامل کوفته‌های تانگ‌بائو است که از استان جیانگ سو سرچشمه می‌گیرد، که معمولاً به شکل بزرگ هستند و اغلب با نی‌هایی که در داخل نان فرو می کنند سرو میشود که برای پختن سوپ خوشمزه استفاده می‌شود. Xiaolongbao، نسخه معتبر شانگهای، به دلیل اندازه کوچک و خمیر کمی نازک‌تر خود مشهور است.

انوع متنوعی از آن در چین و رستوران های چینی در سراسر جهان معمولاً به عنوان میان وعده، به عنوان بخشی از وعده های غذایی یا به عنوان یک پیش غذای سیر کننده سرو می شود.

گوتی

نوع سرخ شده دامپلینگ چینی گیائوزی، معروف به گوتی، یک کوفته چینی شمالی است که معمولاً با گوشت چرخ کرده، کلم چینی، پیازچه، زنجبیل، شراب برنج و روغن دانه کنجد پر می شود.

بافت های ترد و نرم با روش خاصی برای تهیه به دست می آیند. در حالی که ته پیراشکی در حال سرخ شدن است، مقدار کمی مایع به ماهی تابه اضافه می‌کنیم که روی آن را می‌پوشانیم و اجازه می‌دهیم بقیه کوفته‌ها و فیلینگ دم بکشد.

وقتی صحبت از شکل به میان می‌آید، گیوه همیشه باید بلند و صاف باشد زیرا راحت‌تر می‌تواند بایستد و در حین پخت از بین نمی‌رود. گوتی را می توان به معنای واقعی کلمه به عنوان pot sticks عنوان کرد، بنابراین به این کوفته ها اغلب به خصوص در آمریکای شمالی لقب potstickers داده می شود.

اگرچه اولین گوتی به دوران سلسله سونگ برمی گردد، اما امروزه آنها یک غذای خیابانی محبوب هستند که اغلب به عنوان میان وعده یا پیش غذا خورده می شوند و معمولاً با سس غوطه وری همراه می شوند.

Phanaeng کاری

کاری Phanaeng نوعی کاری تایلندی است که با بافت ضخیم و طعم بادام زمینی شور و شیرین مشخص می شود. این شامل گوشتی است که با فلفل قرمز خشک، برگ لیموترش ، شیر نارگیل، گشنیز، زیره، سیر، علف لیمو، موسیر و بادام زمینی خورش تهیه می شود.

گوشتی که در کاری فانانگ استفاده می شود معمولاً گوشت گاو، مرغ یا اردک است و این غذا به طور سنتی شامل هیچ گونه سبزیجاتی نمی شود. نام این غذا برگرفته از کلمه پاننگ به معنای صلیب است که به طرز باستانی تهیه مرغ با پاهای ضربدری و ایستاده اشاره دارد.

اگرچه منشاء کاری فانانگ تا حدودی مبهم است، اما اغلب با ایالت پنانگ مالزی مرتبط است، اما شواهد کمی برای حمایت از این ادعا وجود دارد. با این حال، اولین دستور پخت شناخته شده در کتاب Tam Raa Gap Khao اثر Maawm Sohm Jeen یافت می شود که قدمت آن به سال ۱۸۹۰ باز می گردد.

سیویچه مخلوط (Ceviche mixto)

Ceviche mixto یک پیش غذای کلاسیک پرو است که با افزودن مواد مختلف غذاهای دریایی به ماهی های معمولی خود را از سایر انواع ceviche متمایز می کند. اینها شامل میگو، ماهی مرکب، اختاپوس، صدف یا گوش ماهی است. گاهی اوقات چند صدف یا خرچنگ کوچک نیز به غذا اضافه می شود.

غذاهای دریایی معمولاً در آب لیمو، آب لیموترش، آب کرفس، نمک، پیاز، گشنیز و فلفل چیلی تند ترشی می شوند. Ceviche mixto اغلب با سیب زمینی شیرین لعاب دار و ذرت پرو سرو می شود.

قرمه سبزی

قورمه سبزی یک خورش شامل سبزیجات ایرانی است که در همه جای ایران مصرف می شود و از غذاهای ملی کشور به شمار می رود. اگرچه راه های زیادی برای تهیه این غذا وجود دارد، اما ماده ضروری آن ترکیبی از سبزی های سرخ شده است که معمولاً با جعفری خرد شده، گشنیز و پیازچه درست می شود.

انواع دیگر گهگاه شامل سبزی هایی مانند تره فرنگی، کلم پیچ یا اسفناج است که رنگ سبز تیره و طعم غلیظ و تند را به غذا می بخشد. این مواد ضروری با لوبیا و گوشت مکعبی (معمولاً گوشت بره) ترکیب می شوند تا یک خورش غنی و متراکم ایجاد کنند.

این غذا به طور سنتی در یک کاسه سرو می شود . برنج سنتی ایرانی معروف معمولا در کنار قورمه سبزی سرو می شود. برنج  معمولا آبکش می شود و در نتیجه یک غذای جانبی فوق العاده نرم و ملایم به دست می آید و مکملی عالی برای این خورش خوش طعم است.

قورمه سبزی با وجود اینکه از غذاهای سنتی ایرانیان محسوب می شود، در آذربایجان همسایه نیز معمولاً خورده می شود.

 

Cağ kebabı

Cağ kebabı نوعی کباب است که منشا آن شهر ارزروم ترکیه است. با گوشت بره که با پیاز و نمک و فلفل حدود ۱۲ ساعت خوابانده می شود و گوشت را روی یک سیخ افقی بزرگ گذاشته و روی آتش هیزمی می پزند.

اوستا (استاد حرفه اش) یک سیخ بلند برمی دارد و تکه های لطیف و آبدار بره را تا زمانی که سیخ پر شود برش می دهد. این غذا به طور سنتی یا مستقیماً از سیخ یا با گوشت پیچیده شده در نان لواش گرم و تازه پخته شده مصرف می شود.

پولو آ لا براسا

Pollo a la brasa یک غذای محبوب پرو است که از مرغ کبابی ترد و آبدار تشکیل شده است که به طور سنتی با سیب زمینی سرخ کرده و سالاد سرو می شود. امروزه یکی از پرمصرف ترین وعده های غذایی در پرو است، به طوری که روزانه ۲۷ میلیون پرویی آن را می خورند.

این غذا برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ در لیما اختراع شد، زمانی که آن را فقط با نمک چاشنی می کردند، اما امروزه مرغ را اغلب در ترکیب خاصی از مواد تشکیل می دهند که معمولاً از سرکه، نمک، فلفل، رزماری، فلفل قرمز و آبجو تیره تشکیل شده است.

پیتزا مارگریتا

پیتزا مارگریتا یک غذای لذیذ است که به معنای واقعی کلمه برای یک ملکه مناسب است. در سال ۱۸۸۹، ملکه مارگریتا ساووی از ناپل بازدید کرد، جایی که پیتزای شبیه به رنگ پرچم ایتالیا برای او سرو شد: گوجه فرنگی قرمز، پنیر موزارلای سفید و ریحان سبز.

این توسط سرآشپزی به نام Raffaele Esposito از پیتزا فروشی برندی ساخته شده است که به خاطر اختراع آن شناخته می شود. ملکه این غذا را دوست داشت و اسپوزیتو آن را به افتخار خود او نامگذاری کرد – پیتزا مارگریتا، قبل از آن زمان نیز درست می شد و قدمت آن حداقل به سال ۱۸۶۶ برمی گردد، زمانی که محبوب ترین تاپینگ های  پیتزا شامل ریحان، پنیر و گوجه فرنگی بود. ، اما پیتزا هنوز مارگریتا نامیده نشده بود.

از آن زمان، مارگریتا به یکی از محبوب‌ترین انواع پیتزا در جهان تبدیل شد و در سال ۲۰۰۹، به عنوان یکی از سه پیتزا Napoletane با برچسب حفاظتی STG اروپایی محافظت شد و عالی بودن آن در طعم، مواد تشکیل دهنده و سنتی  و هم چنین تکنیک های تهیه آن را به اثبات رساند.

Xiaolongbao

Xiaolongbao کوفته‌هایی درون سوپ است که از قرن نوزدهم Nan Xiang، منطقه جیادینگ شانگهای امروزی نشات می‌گیرد. اعتقاد بر این است که اولین شکل از xiaolongbao توسط Huang Mingxian، صاحب مغازه ای که می خواست به دلیل افزایش رقابت فروشندگان همسایه، پیراشکی کلاسیک را تکامل دهد، فروخته شد.

کوفته ها معمولاً با حجم زیادی از سوپ و گوشت خوک چرخ شده پر می شوند و سپس در بخارپز بامبوی با طراحی ویژه بخارپز می شوند. گاهی اوقات، xiaolongbao را می توان با گوشت خرچنگ یا میگو نیز پر کرد. خمیر کاملا نازک است و اعتقاد بر این است که باید ضخیم تر از تانگ بائو باشد، اما نه به ضخامت شن جیان بائو.

توصیه می‌شود پیراشکی‌های xiaolongbao را در حالی که هنوز داغ هستند سرو کنید، ترجیحاً در کنار آن، سرکه و زنجبیل قرار دهید.

 

گامباس الاجیلو

Gambas al ajillo یک پیش غذای محبوب اسپانیایی است که از میگو تشکیل شده است که در تابه با سیر خرد شده، آب لیمو، پاپریکا و روغن زیتون تفت داده می شود. این غذا معمولا به صورت تاپا مصرف می شود. توصیه می شود گامباس الاجیلو را با جعفری خرد شده تزیین کنید و کنار آن را با مقداری نان خرد شده همراه کنید که  با سس خوش طعم سرو شود.

شیش کباب

شیش کباب معروف‌ترین نوع کباب است که از تکه‌های گوشت روی سیخ تشکیل شده و روی آتش کباب می‌شود. این غذا از قبایل عشایری سرچشمه می گیرد که گوشت را برای لطیف کردن و خلاص شدن از شر طعم های گیج کننده، مرینیت می کردند.

مرینیدها شامل هر ترکیبی از آب لیمو، روغن زیتون، شیر، ماست، دارچین، فلفل دلمه ای و ادویه های مختلف دیگر است. شیش کباب اصیل ترکی به ندرت با سبزیجات روی یک سیخ تهیه می شود، و بسیاری از نویسندگان مواد غذایی پیشنهاد کرده اند که کباب کردن سبزیجات و گوشت روی یک سیخ یک اختراع مدرن توسط رستوران های ترک است تا سیخ ها را از نظر بصری برای مشتریان جذاب تر نشان دهد. .

سبزیجات و گوشت را باید روی سیخ های جداگانه کباب کرد تا هر دو برای مدت زمان مناسبی پخته شوند.

پاییداکیا

گوشت بره کبابی یک غذای سنتی یونانی است که در سراسر کشور رایج است و معمولا به عنوان غذای اصلی از آن لذت می برند. گوشت بره معمولاً در ترکیبات مختلفی از روغن زیتون، آب لیمو و انواع سبزی‌های تازه قبل از کباب شدن در کباب‌های زغالی سنتی مرینیت می‌شود.

آنها معمولاً با سیب زمینی، سالاد یا سس خامه ای همراه می شوند.