کنسرو نخود سبز، کنسروهای غیر گوشتی مهرام تولید شده از مواد اولیه درجه یک می باشد که تحت فرآیند کنترل شده با اطمینان از ایمنی کامل تولید می شود. کنسرو نخود سبز یکی از محصولات خوشمزه و پرکاربرد در آشپزی است که به دلیل سهولت استفاده، ارزش غذایی بالا و طعم دلپذیر، جایگاه ویژهای در آشپزخانهها دارد. این محصول از نخود سبز تازه تهیه شده و در مراحل فرآوری، طعم و مواد مغذی آن حفظ میشود.
ویژگیهای اصلی کنسرو نخود سبز
آماده مصرف:
- نیازی به شستوشو یا پخت ندارد و مستقیماً در غذا قابل استفاده است.
ارزش غذایی بالا:
- حاوی ویتامین C، پروتئین گیاهی، فیبر و آهن.
کاربرد گسترده:
- قابل استفاده در انواع غذاها از جمله سالاد، خوراک، سوپ و پلو.
نگهداری آسان:
- در بستهبندیهای استاندارد که ماندگاری بالایی دارند.
موارد مصرف:
- سالادها:
- استفاده در سالاد الویه، سالاد فصل و سالاد ماکارونی.
- پختوپز:
- مناسب برای خوراکها، سوپها، و انواع خورش.
- تزیین غذا:
- بهعنوان چاشنی یا تزیین پلوها و غذاهای مجلسی.
خواص تغذیهای:
- سرشار از فیبر: کمک به بهبود گوارش و کاهش کلسترول.
- منبع پروتئین گیاهی: مناسب برای رژیمهای وگان و گیاهی.
- حاوی ویتامینها: بهویژه ویتامین C و K که به تقویت سیستم ایمنی و سلامت استخوانها کمک میکنند.
تاریخچه:
در سال ۱۸۰۹ میلادی فردی به نام نیکلاس آپرت (Nicolas Appert ) یا همان «پدر کنسرو» توانست بهترین روش برای تهیه کنسرو یا به عبارت دیگری غذای آماده خوردن (Meals, Ready-to-Eat = MREs ) را به دولت فرانسه داد که هم غذا به صورت بسته بندی بود و هم قابل نگهداری برای مدت طولانی بود که همان روش استریلیزاسیون بود که این فرد صنعت کنسروسازی را بنا نهاد. اما صنعت ساخت قوطی کنسرو در سال ۱۸۱۰ میلادی توسط مردی انگلیسی به نام پتر دوراند پایه گذاری شد او از پادشاه جورج سوم دستوری مبنی بر گسترش آن صنعت دریافت کرد، بنابراین شروع به کار نمود و تمام شبانه روز خود را معطوف به این دستور کرد. او پس از تحقیقات فراوان و مهاجرت به آمریکا توانست قوطی کنسروی با ورقه نازکی از آهن را بسازد و آن را به صنعت کنسرو سازی در سال ۱۸۱۸ میلادی معرفی کند. این صنعت نوظهور در ابتدا فقط برای تامین تدارک و تعذیه سربازان و لشکریان متولد شده بود اما امروزه به یکی از بسته بندی های پرطرفدار در منازل تبدیل شده است.
“کنسروهای مهرام برای اولین بار در سال ۱۳۶۲ تولید شدند و راحتی و کیفیت را به آشپزی خانوادههای ایرانی اضافه کردند.”
