محبوب ترین دسر و شیرینی های ایرانی

شیر برنج

شیر برنج به معنی شیر و برنج یک دسر ساده و محبوب است که در سراسر ایران و افغانستان از آن لذت می برند. به طور سنتی، فقط با پختن شیر و برنج تهیه می شد، در حالی که امروزه معمولاً شامل شکر است. برای ضخامت و طعم مطلوب، توصیه می شود از برنج دانه کوتاه و شیر کامل استفاده کنید.

طعم دهنده ها و مواد افزودنی شامل گلاب، عسل، مربا و میوه، انواع مغزها مانند پسته و بادام و ادویه هایی مانند هل و دارچین است.

 

قرابیه

قرابیه های تزیینی کلوچه های ایرانی هستند که با بادام آسیاب شده، سفیده تخم مرغ، شکر و مقدار کمی آرد درست می شوند. خمیر را به شکل دایره در می آورند و سپس کوکی ها را می پزیم تا ترد شوند. قرابیه ها را قبل از اینکه در فر بگذارند معمولا با پسته های خرد شده تزئین می کنند که تضاد تزئینی خوبی با خمیر کمرنگ ایجاد می کند.

اعتقاد بر این است که منشأ آنها شهر تبریز در شرق کشور است که تقریباً در هر نانوایی سنتی یافت می شود. معمولاً گردشگران آنها را به عنوان سوغاتی مناسب تبریز می خرند. این بیسکویت های نرم و جویدنی در فرهنگ ایرانی به ویژه در مراسم عروسی جایگاه بسیار مهمی دارند.

از زمان های قدیم، بشقاب هایی با کلوچه های قرابیه تازه پخته شده توسط خانواده داماد به عروس هدیه داده می شد. آنها همچنین یکی از دسرهای رایج در جشن های ایرانی، به ویژه نوروز، جشن سال نو ایرانی هستند.

سنت پیشنهاد می کند که این دسر تزئینی شیرین را باید در کنار چای تازه دم کرده میل کرد.

تر حلوا

این نوع حلوا یکی از سنتی ترین انواع حلوا در ایران است. اگرچه انواع منطقه ای ممکن است در برخی مواد و قوام کمی متفاوت باشد، حلوای تار معمولاً از آرد برنج برشته شده تشکیل شده است که با کره، هل و شربتی با طعم زعفران و با گلاب ترکیب می شود.

این دسر ساده را معمولا با گلبرگ های گل رز یا پسته تزئین و تزیین می کنند. تار به عنوان مرطوب ترجمه می شود که به بافت نرم و خمیری حلوا اشاره دارد.

حلوا  هویج

این نوع حلوای پر جنب و جوش با پایه هویج رنده شده، آرد برنج، کره، شکر و طعم دهنده ها و ادویه های مختلف مانند زعفران، گلاب، دارچین یا هل تهیه می شود. حلوا هویج را می توان در یک بشقاب بزرگ سرو کرد و به عنوان یک غذای عمومی به اشتراک گذاشت، اما از آنجایی که پایه فوق العاده انعطاف پذیر است، می توان آن را قالب زد و به اشکال مختلف دیگری شکل داد و به عنوان یک وعده سرو کرد.

می توان آن را به صورت سرد یا ولرم میل کرد و معمولا با پسته، گردو یا دارچین آسیاب شده تزیین می شود.

 

 

هویج بستنی

هویج بستنی یک اختراع خوشمزه و غیرعادی ایرانی در بستنی است. این دسر با طراوت ترکیبی از آب هویج تازه و یک پیمانه بستنی، ترجیحاً با طعم وانیل یا نسخه سنتی تر زعفران است. هویج بستنی را که اغلب هم به عنوان نوشیدنی و هم به عنوان دسر در نظر می گیرند، می توان جرعه جرعه نوشید یا با قاشق میل کرد.

همیشه در لیوان سرو می شود و روی آن را معمولا پسته کوبیده و هل یا دارچین می ریزند.

 

سوهان عسلی

سوهان عسلی نوعی شیرینی سنتی ایرانی است که با پایه شکر، عسل، زعفران، گلاب، روغن یا کره و بادام خلال شده تهیه می شود. معمولا گرد هستند و قبل از اینکه ببندند روی آن را با پسته آسیاب شده تزئین می کنند. این آب نبات شیرین و ترد یک شیرینی اصلی در سال نو ایرانی است و اغلب با افزودن طعم دهنده های مختلف، آجیل های دیگر یا عسل طعم دار تغییر می یابد.

اعتقاد بر این است که سوهان عسلی ریشه در اصفهان دارد، منطقه ای که به تولید عسل معروف است.

 

کلوچه

کلوچه یک کلوچه سنتی ایرانی است که معمولاً گرد شکل است و از پوسته ترد و داخلی شیرین و نرم تشکیل شده است. پوسته معمولاً با خمیر کره و آرد ساده تهیه می‌شود، اما همچنین به طرز پیچیده‌ای با الگوی تمبر سنتی تزئین شده است.

متداول ترین پرکننده، مخلوط لذیذی از گردوی آسیاب شده و شکر است، اما خرما و نارگیل رنده شده نیز اغلب در برخی از نقاط ایران استفاده می شود. این شیرینی معمولاً با زعفران، گلاب، هل، دارچین یا پوست مرکبات ادویه می‌شود و طعم‌های شرقی و عطری جذاب را ارائه می‌کند.

کلوچه بخش مهمی از هر جشن در ایران است و دسر اصلی است که در نوروز، جشن سال نو ایرانیان سرو می شود. اگرچه آنها در خانه پخته می شوند و هر خانواده دستور سنتی منحصر به فرد خود را دارد، آنها را می توان از قبل در نانوایی ها و خواربار فروشی های متعددی نیز پیدا کرد.

اگرچه کلوچه یک دسر ایده آل برای پذیرایی است که در کنار چای یا قهوه سرو می شود، اما اغلب به عنوان یک سوغات خوشمزه ایرانی نیز استفاده می شود.

 

کیک یزدی

کیک یزدی کیک‌های کوچک و معطری هستند که از ایران مرکزی می‌آیند. آنها با مخلوط ساده ای ساخته می شوند که معمولاً شامل تخم مرغ، شکر، آرد، روغن و شیر یا ماست است، در حالی که طعم معمولی آنها از افزودن گلاب و هل می آید.

زعفران هم گاهی اضافه می شود. کیک ها به طور سنتی در قالب های فلزی کوچک تهیه می شوند، در حالی که نسخه های خانگی آن را می توان در فنجان های کاغذی یا قالب مافین تهیه کرد. روی هر کیک معمولاً بادام خرد شده، پسته یا دانه کنجد ریخته می شود. همانطور که از نام آن پیداست، این کیک های لطیف و معطر از شهر یزد سرچشمه می گیرند و اغلب برای مراسم مذهبی و مناسبت های مختلف درست می شوند.

 

قطاب

شیرینی های قطاب سرخ شده شیرینی های سنتی ایرانی است که از خمیر نرم گندمی که دور پر بادام یا گردو پیچیده شده است، تشکیل شده است. آنها معمولاً با دارچین، گلاب، هل و شکوفه پرتقال سخاوتمندانه ادویه می شوند و سپس به شکل های گرد یا هلالی در می آیند.

اندازه کوچک و پودر قند آن دسر اصلی است که در جشن ها و جشن های ایرانی سرو می شود. این شیرینی های لذیذ با وجود اینکه اصالتاً یزد هستند، امروزه در سراسر کشور تهیه و نوش جان می شوند.

 

خورش ماست

خورش ماست یک غذای سنتی ایرانی است که اصالتاً اصفهانی است. اگر چه اغلب به آن خورش ماست می گویند، خورشت در واقع یک دسر غیر معمول است که اغلب به عنوان پیش غذا یا پیش غذا سرو می شود و از ترکیب شکر، گلاب، ماست، زعفران، پیاز، زرده تخم مرغ، زردچوبه و گردن گوسفندی له شده درست می شود. گوشت این ترکیب قبل از افزودن گردو، پسته یا بادام کاملاً جوشانده و مخلوط می شود. پس از آماده شدن، خورش ماست را سرد کرده و قبل از سرو با زرشک به آن اضافه می کنیم. در گذشته به عنوان غذای اصلی در جشن های بزرگی که توسط پادشاهان برگزار می شد سرو می شد.

 

نان برنجی

نان برنجی شیرینی سبک و ترد ایرانی است که با آرد برنج درست می شود. آنها معمولاً با گلاب یا هل طعم دار می شوند و به شکل های صاف و گرد در می آیند و سپس با دانه های خشخاش، پسته یا زرشک تزئین می کنند. این کلوچه های سنتی معمولا در سال نو ایرانیان به عنوان یک دسر سبک بعد از ظهر به همراه یک فنجان قهوه یا چای گرم تهیه و میل می شوند.

با وجود اینکه این کلوچه در سراسر کشور مصرف می شود، باور بر این است که کلوچه نان برنجی از منطقه کرمانشاه معتبرترین نوع آن است.

 

زولبیا

اگرچه اعتقاد بر این است که منشاء آن در ایران است، زولبیا یک دسر بین المللی است که تنوع آن در سراسر خاورمیانه، هند و آسیا پخش شده است. در شکل اصلی خود، این دسر شیرین از ترکیب آرد با ماست و همچنین جوش شیرین یا مخمر برای ایجاد خمیری ایجاد می شود که سپس به شکل دایره ای مستقیماً در روغن داغ ریخته می شود.

نتیجه نهایی یک خوراکی ترد است که سپس در یک شربت غلیظ ریخته می شود که می توان آن را با گلاب، زعفران، عسل، آب شکوفه پرتقال یا هل طعم دار کرد. هم در ایران و هم در هند در مناسبت های خاص زولبیا سرو می شود و معمولاً روی آن پسته خرد شده یا نخ زعفران می پاشند.

در هند، گهگاه با رابری متراکم و مبتنی بر شیر مصرف می شود.

گز

گز از انواع نوقای ایرانی است. امروزه بیشتر با مخلوط سفیده تخم مرغ، شکر و آجیل تهیه می شود، اما گز اصلی از مواد کمی متفاوت تشکیل شده است. گز خام تراوش یک حشره است که از درختان گز وحشی یافت و جمع آوری می شود.

پس از جمع آوری، آن را آب کرده، الک کرده، با مغزها مخلوط می کنند، سپس با عطرهای معمولی مانند گلاب و زعفران طعم می دهند. در نهایت، گز به شکل کنده یا مستطیل در می آید و به قطعات کوچکتر بریده می شود. گز که به‌طور سنتی تولید می‌شود، یک ماده فصلی بومی شهر اصفهان است که درختان گز به وفور یافت می‌شود.

از آنجایی که گز خام یک ماده نادر است، اغلب با سفیده تخم مرغ مخلوط می شود یا به طور کامل با مخلوطی از سفیده تخم مرغ و شربت شکر جایگزین می شود. گز یک شیرینی محبوب در سراسر ایران است و به طور سنتی با مناسبت های خاص و جشن همراه است. از آنجایی که به راحتی حمل می شود، یکی از سوغاتی های مورد علاقه ایرانیان است. ایرانی ها ترجیح می دهند آن را به عنوان میان وعده در کنار چای گرم یا شربت میل کنند.

پشمک

پشمک یک شیرینی سنتی ایرانی شبیه به آبنبات پنبه ای است. با شربت شکر طعم دار درست می شود که به آرامی کشیده می شود تا چندین رشته نازک و شکننده ایجاد شود. محصول نهایی شبیه مو یا پشم است که نرم و در عین حال متراکم و سنگین است و اغلب به عنوان موی فرشته شناخته می شود.

اعتقاد بر این است که این شیرینی سنتی از شهر یزد ایران سرچشمه گرفته است و امروزه معمولاً در کارخانه تولید می شود. معمولاً با کنجد، گلاب، هل، شکوفه پرتقال، زعفران، وانیل یا پسته طعم دار می شود. در ایران هم هست

خوردن آن به تنهایی معمول نیست و معمولاً در دسرهای دیگر گنجانده می شود.

پشمک به دلیل ظاهر غیرمعمول و تزیینی اش، اغلب روی کیک، بستنی، پودینگ و نوشیدنی سرو می شود. اگرچه این خوراکی شیرین عمدتاً در ایران تولید می‌شود، اما گهگاه می‌توان آن را در سوپرمارکت‌های بین‌المللی در سرتاسر جهان یافت که در کیسه‌های محکم بسته‌بندی شده است.

بستنی سنتی

بستنی سنتی یک بستنی منحصربفرد ایرانی با دم‌کرده زعفران است که در آغاز قرن بیستم توسط اکبر مشتی، اولین بستنی‌فروش در تهران اختراع شد. این غذای یخ زده با مخلوط خامه‌ای از شیر یا خامه، کاسترد منجمد و پسته خرد شده درست می‌شود.

این گیاه با گلاب و زعفران طعم‌دار می‌شود و به طور سنتی از ثعلب، ماده‌ای که از ارکیده‌های وحشی استخراج می‌شود، استفاده می‌شود. رنگ زرد پر جنب و جوش و طعم های عجیب و غریب، باستانی را به یکی از شیرینی های مورد علاقه ایرانی تبدیل کرده است. ایرانی‌ها ترجیح می‌دهند آن را در کاسه‌های جداگانه میل کنند، با پسته خرد شده پاشیده شده یا در دو ویفر ساده سرو می‌کنند، زمانی که به ساندویچ بستنی باستانی نونی معروف است.

شعله زرد

شیر برنج زعفرانی معروف به شله زرد یک دسر باستانی ایرانی است که زمانی فقط در مناسبت های خاص سرو می شد. برنج در آب پخته می شود و سپس با زعفران و شکر غنی می شود، در حالی که افزودنی های رایج شامل آجیل خرد شده و ادویه هایی مانند هل و دارچین است.

شله زرد معمولاً در وعده های جداگانه سرو می شود و با دارچین آسیاب شده، بادام خلال شده یا پسته تزیین می شود.

فالوده

فالوده ایرانی نوعی شربت سنتی است که از شربت شکر منجمد دم کرده با گلاب و مخلوط با رشته نازک ورمیشل تشکیل شده است. بر اساس باورهای رایج، فالوده از شیراز است و یکی از اولین گونه های شربت در جهان است که قدمت آن به ۴۰۰ سال قبل از میلاد می رسد.

در ایران معمولاً با آبلیموی تازه، پسته خرد شده یا شربت آلبالو سرو می شود و به عنوان دسر تابستانی با طراوت میل می شود.

ماست و خیار

ماست و خیار یک دیپ ساده و با طراوت ایرانی است که با ماست و خیار خرد شده درست می شود. در شکل اصلی خود، سخاوتمندانه با نعناع چاشنی می شود، اما به راحتی می توان آن را با مواد دیگری مانند سیر، گردو، کشمش و گیاهان و ادویه های مختلف تطبیق داد.

ماست و خیار به صورت سرد سرو می‌شود، غذای اصلی هر وعده‌ی غذایی ایرانی است، اما در کنار نان‌های ترد، میان‌وعده‌ای سریع و مقوی است.

رنگینک

این دسر سنتی ایرانی با آرد گندم سوخاری و خرمای گردو تهیه می شود. آرد سوخاری که معمولاً با دارچین، شکر و هل غنی شده است، لایه زیرین و رویی دسر را درست می‌کند، در حالی که وسط آن با خرما پر شده است.

رنگینک در قالب های گرد کیک تهیه می شود و معمولا روی آن پسته آسیاب شده می ریزند. این کیک به طور سنتی به صورت سرد سرو می شود و معمولا با چای تازه دم شده همراه است.

مسقطی

یکی از معروف ترین دسرهای ایرانی، مسقطی لطیف و خوش رنگ است. پایه این شیرینی سنتی مخلوطی از مایعاتی مانند آب یا شیر به همراه نشاسته و شکر است. وقتی نشاسته خنک شود، مایع را جامد می کند و یک شیرینی ظریف، سفت و تقریباً ژله مانند ایجاد می کند.

 پایه بسیار متنوع است و معمولاً با ادویه ها و مواد سنتی ایرانی ترکیب می شود تا ترکیبات طعم متفاوتی را ارائه دهد. افزودنی های معمولی عبارتند از گلاب، هل، زعفران، آب انار، دانه های انار و آجیل له شده یا خرد شده.

وقتی سرد می شوند، می توان آنها را به اشکال مختلف مانند الماس یا مستطیل برش داد و حتی می توان آن ها را در کاسه ها یا قالب های جداگانه سرو کرد. ایرانی‌ها ترجیح می‌دهند از آن‌ها در مراسم و جشن‌ها که تزیینات مجلل و پیچیده دارند، لذت ببرند.

از آنجایی که تهیه خوراکی‌های مسقطی آسان است، به عنوان یک دسر ساده روزمره نیز در نظر گرفته می‌شود که بهتر است در کنار یک فنجان چای سرو شود. مسقطی قنادی امضای استان فارس و یکی از سوغاتی های اصیل منطقه است.

نوقا

نوقا گونه ای از نوقای پرطرفدار ایرانی به نام گز است. نوقای ایرانی در اصل از تراوش غیرمعمول حشره ساکن درختان گز وحشی تهیه می شد. ایت تراوش جامد ذوب شده و الک شد تا پایه غنی و شیرین نوقا ایجاد شود.

امروزه معمولاً روش اصلی با مخلوطی از شکر و سفیده تخم مرغ زده شده جایگزین می شود که از نظر بافت و طعم مشابه گز اصلی است. نوقا یکی از انواع متعددی است که در کشور یافت می شود و معمولاً در منطقه آذربایجان و ایران مصرف می شود.

بر خلاف انواع دیگر که عمدتاً از پسته و بادام استفاده می کنند، معمولاً با گردوی خرد شده درست می شود. گز نوقا معمولاً بین دو ویفر نازک پخش می شود و اغلب به شکل های مستطیلی بزرگتر بریده می شود. طعم شیرین، بافت چسبناک و گردوی ترد، نوقا را به یک شیرینی بسیار محبوب تبدیل می کند که به عنوان دسر یا میان وعده شیرین مصرف می شود. به دلیل ظاهر زیبای بصری، اغلب به عنوان هدیه یا سوغات سنتی و اصیل ایرانی به آن داده می شود.

حلوا ارده

حلوا ارده یک رب شیرین و غلیظ ایرانی است که معمولاً با پایه شکر و کنجد آسیاب شده یا تاهین تهیه می شود. این مخلوط را گهگاه با پسته پر می کنند، اما به طور سنتی صرفاً با خلال پسته روی آن می پوشانند. اگرچه می توان آن را به عنوان یک میان وعده شیرین میل کرد، اما حلوا ارده یک غذای اصلی صبحانه است و گاهی اوقات با نان در کنار آن سرو می شود.

این شیرینی کلاسیک را نباید با سایر انواع حلوا که می توان با ترکیبات مختلف آرد، عدس، کره، آجیل، گلاب و زعفران تهیه کرد، اشتباه گرفت.

نقل

نقل بادام قندی محبوب ایرانی است. شکر، آب و گلاب را می جوشانند تا مایعی همگن ایجاد شود که بادام بو داده به سرعت در آن غوطه ور می شود. وقتی خنک شد، پوشش جامد می شود و یک لایه سفید شیرین و ترد در اطراف بادام ایجاد می کند.

از آنجایی که آنها نماد شادی و خوش شانسی هستند، این خوراکی های سفید روشن بخش مهمی از سنت های عروسی ایرانیان است. در پایان هر عروسی ایرانی معمولا با چای سرو می شود. علاوه بر مراسم عروسی، نقل را می‌توان به عنوان یک خوراکی روزمره در کنار یک فنجان قهوه یا چای داغ نیز مصرف کرد.

آنها همچنین در عروسی های افغانی محبوب هستند، جایی که آنها را به جای شیرینی به طرف زوج های تازه ازدواج کرده پرتاب می کنند. نقل معمولاً در کارخانه تولید و در کیسه یا ظروف پلاستیکی به فروش می رسد.