نخستین دستورتهیهٔ چیپسی که تا کنون شناخته شده مربوط است به کتاب آشپزیای منسوب به ویلیام کیچینِر بریتانیایی که در سال ۱۸۱۷ میلادی چاپ شد و جزو پرفروشترین کتابها در بریتانیا و ایالات متحده بود.
ولی داستانِ معروف و رایج شدنِ چیپس ظاهراً در رستورانی کنارِ دریاچهٔ ساراتوگا در ایالت نیویورک (آمریکا) آغاز شدهاست. داستان از این قرار بوده که در ۲۴ اوت ۱۸۵۳، جورج کرام (George Crum)، آشپز رستوران مونْزْلِیکهاؤس (Moon’s Lake House)، با مشتریای مواجه شدهبود که هر سیبزمینی سرخکردهای که سفارش میداد، به بهانهٔ ضخیم بودن، شُل و خمیر بودن، یا کمنمک بودن، مرجوع میکرد. کرام که دیگر مستأصل شدهبود تصمیم میگیرد سیبزمینیها را تا آنجا که ممکن بوده به شکل برگههای نازک بُرش دهد و آنقدر سرخ کند تا تُرد شوند و خوب به آنها نمک بزند. در کمال تعجب، مشتریِ غُرغُرو بالاخره از این سیبزمینی سرخکرده خوشش میآید. کمکم این نوع روش تهیهٔ سیبزمینی سرخکرده را سیبزمینیِ سرخکردهٔ ساراتوگا یا «ساراتوگا چیپس» نامیدند که تا اواسط قرن بیستم هم به همین نام شناخته میشد و، پس از آن، کمکم بهاختصار همان چیپس نامیده شد.
جالب است بدانید که در بریتانیا و ایرلند غالباً به چیپس «کریسپس» (crisps) میگویند و لفظ چیپس را بیشتر برای سیبزمینی سرخکردهٔ معمولی به کار میبرند.