مایونز چیلی یک سس تند و خامهای است که با ترکیب مایونز و فلفل چیلی تهیه میشود. این سس با طعمی غنی و کمی تند، گزینهای مناسب برای کسانی است که به غذاهای با طعم قوی علاقه دارند. مایونز چیلی معمولاً در غذاهای فستفودی، گریل شده و حتی بهعنوان دیپ استفاده میشود.
ویژگیهای اصلی مایونز چیلی
طعم تند و خامهای:
- ترکیب لطافت مایونز با گرمای ملایم فلفل چیلی.
- قابل تنظیم در میزان تندی بر اساس ذائقههای مختلف.
بافت غلیظ و جذاب:
- مناسب برای استفاده بهعنوان دیپ یا چاشنی.
کاربرد چندمنظوره:
- مناسب برای انواع غذاها از برگرها تا غذاهای دریایی و سبزیجات گریل شده.
رنگ جذاب:
- رنگ جذاب که ظاهر غذاها را جذابتر میکند.
موارد مصرف:
- ساندویچها و برگرها: بهعنوان چاشنی برای تقویت طعم.
- فستفودها: همراه با سیبزمینی سرخکرده، مرغ سوخاری یا ناگت.
- دیپ: برای چیپس، سبزیجات خام یا میگو.
- ماریناد: برای مزهدار کردن گوشت و مرغ قبل از گریل.
خواص تغذیهای:
- منبع انرژی به دلیل وجود مایونز.
- حاوی آنتیاکسیدانها و ویتامین C از فلفل چیلی.
- مناسب برای افزودن طعم به غذا بدون نیاز به روغن اضافی.
تاریخچه:
اولین رد پای نام مایونز را در یک دستور پخت ژله در سال ۱۸۰۶ می توان یافت که البته در آن از تخممرغ که ترکیب اصلی مایونز است استفاده نشده بود. از همین رو به نظر می رسد لغت مایونز تا قبل از قرن نوزدهم برای ترکیبات ژلهمانند استفاده می شد. انگلیس و فرانسه هر کدام مدعی ابداع اصل این سس هستند اما برخی معتقدند بر خلاف تصور، مایونز یا ماهونز در اصل اسپانیایی است و بعد از پیروزی فرانسه بر این مناطق، به فرانسه رفت و ترکیبات امروزی به آن اضافه شد. رنگ سس مایونز معمولا سفید است اما در صورت داشتن ترکیباتی مثل سس خردل یا لیموترش ممکن است رنگ آن تغییر کند. در بیشتر دستور ساختهای سس مایونز، تخم مرغ، روغن زیتون و سرکه عناصر اصلی هستند و تقریبا همه جا بهصورت سرد سرو می شود. بعد از ورود سس مایونز به ایران، ترکیبات اصلی آن با ذائقهی مردم ایران تغییر کرد و امروزه یکی از سسهای معمول یک سفرهی ایرانی است.
“مایونز چیلی مهرام برای اولین بار در سال ۱۳۸۵ تولید شد و تجربهای هیجانانگیز از طعم تند و خوشمزه را به علاقهمندان ارائه داد.”