گوجهفرنگی خرد شده معمولاً به گوجهفرنگیهای کنسرو یا بستهبندی شده اشاره دارند که به تکههای کوچک خرد یا برش داده شدهاند. معمولاً این محصولات برای افزودن طعم و بافت گوجهفرنگی به غذاهایی مانند سسها، سوپها، خورشتها و غیره در آشپزی استفاده میشوند. این محصولات به دلیل سهولت استفادهشان نسبت به خرد کردن گوجهفرنگی تازه معمولاً مورد استفاده قرار میگیرند. آنها به اشکال مختلفی مانند خرد شده، پوره شده یا حتی با اضافه کردن ادویهجات موجود هستند. گوجهفرنگی خرد شده میتوانند ماده افزودنی چندکاره در آشپزخانه باشند و در بسیاری از دستورهای آشپزی جایگاه خاصی دارند.
تاریخچه
گوجه فرنگی خرد شده ارتباط تنگاتنگی با کشت و مصرف گوجه فرنگی دارد که از قاره آمریکا سرچشمه گرفت و به تدریج به سایر نقاط جهان گسترش یافت. در اینجا مروری بر تاریخچه گوجه فرنگی خرد شده است:
منشا گوجه فرنگی: گمان می رود که گوجه فرنگی در منطقه ای که اکنون مکزیک امروزی است، منشاء گرفته باشد. آزتک ها و دیگر مردمان بومی قاره آمریکا قرن ها قبل از ورود اروپایی ها گوجه فرنگی می کشتند و مصرف می کردند.
مقدمه اروپایی: گوجه فرنگی پس از سفرهای کریستف کلمب به قاره آمریکا در اواخر قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶ به اروپا معرفی شد. با این حال، در اروپا، گوجه فرنگی در ابتدا به عنوان یک گیاه زینتی کشت می شد و اغلب سمی در نظر گرفته می شد، تا حدی به این دلیل که متعلق به خانواده شب بو است که شامل برخی از گیاهان سمی است.
پذیرش تدریجی: با گذشت زمان، گوجه فرنگی در غذاهای اروپایی، به ویژه در جنوب اروپا، از جمله ایتالیا و اسپانیا، مورد پذیرش قرار گرفت، جایی که به بخشی جدایی ناپذیر از غذاهای مختلف تبدیل شد.
توسعه خرد کردن گوجه فرنگی: با محبوبیت گوجه فرنگی در سنت های آشپزی، مردم شروع به خرد کردن و استفاده از آن در دستور العمل های مختلف کردند. فرآیند خرد کردن گوجه فرنگی برای پخت و پز به ویژه در غذاهای ایتالیایی و مدیترانه ای با غذاهایی مانند بروشتا، سالاد کاپرز و سس های مختلف پاستا با استفاده از گوجه فرنگی خرد شده برجسته شد.
گوجهفرنگیهای خرد شده به دلیل طعم سبک و همچنین سازگاری آن در کاربردهای مختلف آشپزی، به یک ماده همه کاره و ضروری در غذاهای جهانی تبدیل شدهاند. تاریخچه آنها گواهی بر پذیرش تدریجی و ادغام گوجه فرنگی در آشپزخانه های جهان است.
“پوره گوجهفرنگی مهرام برای اولین بار در سال ۱۴۰۲ تولید شد و طعمی تازه و طبیعی را به غذاهای ایرانی افزود.”