در دنیایی که همه برای شکستنِ رکوردِ دیگری برای کسب موقعیتی برتر یا نام و آوازه‌ای برای خود تلاش می‌کنند، یافتنِ بزرگ‌ترین‌ها دیگر معنایش را از دست می‌دهد؛ زیرا از طرفی در هر مقوله‌ای احتمالاً یک «بزرگ‌ترین» وجود دارد و از طرفی دیگر نمی‌توان «بزرگ‌ترینِ» یک مقوله را با بزرگ‌ترینِ مقوله‌های دیگر مقایسه کرد، چون مختصات و شرایط هریک از آن مقولات با هم فرق دارد و قابل‌مقایسه نیست.
ولی شاید بتوان در این میان استثنایی قائل شد! در واقع، می‌توان در میان این همه «بزرگ‌ترین»، حساب مقوله‌ای با عنوان «بزرگ‌ترین غذای سفارش‌دادنی از یک مِنو» را از بقیه جدا کرد تا، با شرط «سفارش‌دادنی» بودن، تعداد مواردی که می‌توانند در شرایطی نسبتاً مشابه با هم رقابت کنند بیش‌تر از حالت عادی باشد.
این «بزرگ‌ترین» تا کنون یک برنده داشته و آن «شتر بریان درسته» است. این غذا که امروزه در منوهای خاصی برای ضیافت‌های پرخرجِ ثروتمندان معمولاً عرب شیخ‌نشین‌های حاشیهٔ خلیج فارس گنجانده شده‌است، نخستین بار در تاریخ، گویا در ایران رایج بوده‌است. مورخان و نویسندگانِ یونان باستان در نوشته‌های خود از شترِ درسته به‌عنوان غذایی در ضیافت‌های پارسیان نام برده‌اند.
و امّا این «غول منوها» را به روش‌هایی گوناگون می‌توان تهیه کرد. ساده‌ترین شکل ممکن خالی کردن شتر از امعا و احشا و سپس بریان کردن درستهٔ آن بر روی آتش به‌هم‌راه چاشنی و سبزی‌جات و ادویه‌جات مختلف است. ولی نوعِ دشوارتر و گران‌ترِ تهیهٔ آن درست کردن «شتر درستهٔ شکم‌پر» است.
در کتاب‌های آشپزی و کتاب رکوردهای جهانی گینِس، شتر بریان شکم‌پری ذکر شده که درونش گوسفند یا برّهٔ بریان درستهٔ شکم‌پر دیگری قرار داده شده و آن گوسفند یا برّه هم درونش مرغ‌های بریان درستهٔ شکم‌پر گذاشته شده و آن مرغ‌ها هم پر شده‌اند از ماهی‌های درسته‌ای که درون‌شان پر شده از تخم‌مرغ‌های پخته.
بدین ترتیب، شاید بهتر باشد بگوییم که با «غول منوها» سروکار داریم، نه صرفاً بزرگ‌ترین غذای سفارش‌دادنی از یک منو.